dimarts, 28 de gener del 2014

GENTE EN SITIOS


Afirmàvem en un post recent que la producció més interessant del cinema espanyol es troba en els marges dels sistema. "Gente en sitios" (2013), de Juan Cavestany, en podria ser un bon exemple, tot i que hi participa un grup nombrós d'intèrprets professionals, alguns de cert prestigi. En qualsevol cas, no es tracta d'una proposta gaire comercial i gens convencional: un seguit d'esquetxos filmats amb un estil casual, fonamentalment surrealistes, que juguen a introduir l'absurd en la quotidianeïtat i provoquen sensacions diverses en l'espectador, des de la complicitat i la rialla fins al calfred en els episodis més inquietants.

8 comentaris:

Mario Salazar ha dit...

Iba a seguir algunas del cine español, pero el Oscar me absorbe y lo he pospuesto. Una de ellas es esta, a ver que tal. Vi Gente de mala calidad y aunque irregular como la mayoría del cine español, me entretuvo, como también me suele pasar con éste. Muy guapa Maribel Verdú. Un saludo.

David Amorós ha dit...

Sense cap mena de dubte, una de les millors pel·lícules españyoles de l'any. Diferent i suggerent. Una abraçada

ricard ha dit...

pons007: Tranquil, ja t'he felicitat. I no he estat pas l'únic...

Mario: Tomo nota de tu valoración sobre el cine español: irregular pero entretenido. Y supongo que debería estar de acuerdo contigo.

David: Sí, però també cal dir que ha estat un any fluixet.

Una abraçada, gràcies pels comentaris.

Mario Salazar ha dit...

Tú como cualquiera puede pensar lo que quiera, como es normal, sino que entre nos te soy honesto: a veces nos tomamos en serio cada tontería de respuesta y en internet abundan, me pasa (la mía es solo honesta y a media caña en realidad, rasgos generales), pero bueno... estoy intentando no hacerlo, yo se que tu valoración es peor aun creyendo que en youtube hay mejores que las oficiales, entonces no veo problema. Yo soy más benévolo. Saludos.

Anònim ha dit...

sembla que agrada a la crítica però no a la gent, quin cas! o més ben dit, quins casos!

Mario Salazar ha dit...

Muchas veces cuesta ser tolerante, creo que a todos, sino pues no amaríamos el cine al punto de sentirnos a veces tocados por tonterías ni nos preocuparíamos por lo que queremos transmitir, pero es que salen unas ideas muchas veces tan contradictorias, tan nefastas y arbitrarias, tan torpes si me permites la honestidad, que a uno pues le ataca la impaciencia y fastidian, pero es cierto que hay que respetar todas las opiniones, finalmente es rica esa complejidad de la subjetividad, de la libertad y del diálogo.

Sobre mi apreciación del cine español, ha sido muy simple, yo disfruto con su cine -y lo digo sin compromiso, porque me da la gana y es verdad, o no es algo solo mío sino de muchos si se quiere ver asi- porque viéndolo fríamente tiene unos defectos notorios que siempre le acompañan, por eso digo a grosso modo que es irregular, porque salvo excepciones como Celda 211 o No habrá paz para los malvados por dar algunos, no suelen ser redondos o próximos a ello, y ya en algún momento me animaré a decir que es lo que le jode en general, con todo y enojo que propicie quizá, si bien es parte de una identidad, que gusta o no, y yo creo que a muchos -sin ser solo españoles y más críticos o creerse solo en ese derecho- no les gusta. Y esa es mi apreciación para que comprendas lo que expreso, porque siempre intento y pretendo ser transparente y claro pero en buena onda, siendo tu respuesta a un punto ambigua, pero que da la impresión que me estabas juzgando. Me perdonarás el rollo, pero a mi me importa mucho el respeto ante todo, completo, no voy con ninguna cosa a medio vuelo. Un saludo cordial.

ricard ha dit...

Mario: Por supuesto que respeto tus opiniones y, por si no me he expresado bien antes, me reafirmo en que coincidimos en la apreciación sobre el cine español. Como no deja de ser el mío, puede que no sea del todo objetivo; la tendencia en nuestro país, salvo en ciertos breves períodos, ha sido la de menospreciarlo de forma sistemática -incluso acuñando el término peyorativo "españolada"-, lo cual es tan injusto como lo sería defenderlo a capa y espada ignorando sus muchos defectos. Bueno, algún día debería hablar de nuestras grandes películas, que también las hay (o las hubo alguna vez). Me lo anoto para un futuro post.

pons007: Potser has vist les crítiques de "Filmaffinity"?

Salutacions.

Anònim ha dit...

potser si xD